Babak Kian

عاقبت یک شب تو را من در بغل خواهم گرفت

از لبانت کم کمک ، شهد و عسل ، خواهم گرفت

تا بخوانم من برایت تا سحر ، ده ها غزل

از نگاهت سوژه ی ده ها غزل ، خواهم گرفت

جای لب های تو خواهد ماند ، بر لب های من

شک نکن یک بوسه چون ضرب المثل ، خواهم گرفت

بعد از آن بوسه به چشمانت نظر خواهم فکند

برق چشمان تو را ، عکس العمل ، خواهم گرفت

یا خودت اقدام عاجل میکنی در بوس بعد

یا خودِ من بعد ِ یک ضرب العجل ، خواهم گرفت

صبر اگر باشد عقیق سرخ گردد ، سنگ سرد

من صبورم ، بوسه ام را بی جدل ، خواهم گرفت

گرچـه با تو صادقــم امروز ، گر لازم شود

از تو من یک بله با مکر و دغل، خواهم گرفت

عمر اگر چه تنگ و دلسنگ است این دادار دهر

مطمئنم سهم خود قبل از اجل ، خواهم گرفت

با دل سنگ فلک حتی اگر پایم شکست

لنگ لنگان شانه ات با پای شل ، خواهم گرفت

دور گردون گر بهم ریزد ، به تو خواهم رسید

سیل باشد یا که زلزال وگسل ، خواهم گرفت

داد مارا گر ندادی ، داد خواهی میکنم

داد خود از لاهه بین الملل ، خواهم گرفت

عمر خود را من ، به پای عشق قربان کرده ام

شاهد این ادعا ، اهل محل ، خواهم گرفت

خالق یکتا اگر با بنده همراهی نکرد

بعد از این من دست به دامان هـُـبَل ، خواهم گرفت

گرچه امروز این گرفتنها فقط حرف و هواست

عاقبت کام دلم را در عمل ، خواهم گرفت

هنوزم چشمای تو مثل شبای پرستارست

هنوزم دیدن تو برام مثل عمر دوبارست

هنوزم وقتی میخندی دلم از شادی میلرزه

هنوزم با تو نشستن به همه دنیا می ارزه

اما افسوس تورو خواستن دیگه دیره دیگه دیره

اما افسوس با نخواستن دلم آروم نمیگیره نمیگیره

تا گلی از سر ایوون تو پژمرد و فروریخت

شبنمی غم زده از گوشه ی چشمای من اویخت

دوری بین من و تو دوری ماهی و دریاست

دوری بین من و تو دوری ماه و تماشاست

چشمانم را بر سر انگشتانم می گذارم
تمام تن ات را پیاده می روم
و از انعکاس تت ات
در برگ های زندگی 
تو را می خوانم.

از مجموعه شعر: چشمان ات پنجره ی من است به جهان.